Wątpliwośći z rozpoznaniem choroby

W przypadku wątpliwości co do rozpoznania choroby należy wykonać badanie USG (ultrasonografia) lub rentgenowskie. Rozstrzygają one definitywnie o rozpoznaniu i pozwalają kontrolować przebieg leczenia.

Z reguły uważa się, ze do rozpoznania dysplazji do 2-3 miesiąca życia korzystniejsze i bezpieczniejsze dla dziecka jest wykonanie USG, powyżej 3 miesiąca – USG lub rentgen, do śledzenia postępu leczenia – USG, a do ostatecznej oceny po zakończeniu leczenia - rentgen. 

Zdarza się, że zwichnięcia biodra nie dostrzeżono do momentu, kiedy dziecko zaczyna chodzić. Należy też wiedzieć, że u około 6% chorych dysplazja ma długo przebieg bezobjawowy, zwłaszcza w przypadkach, kiedy chorobą objęte sa oba biodra. W takich przypadkach szczególnie liczy się wywiad
i poszukiwanie potencjalnych czynników ryzyka jak wcześniejsze występowanie dysplazji w rodzinie, poród pośladkowy, duża waga urodzeniowa, współistnienie innych wad wrodzonych

Dysplazja stawu biodrowego

Dysplazja stawu biodrowego jest wrodzonym lub rozwojowym, wadliwym ukształtowaniem się kości tworzących staw biodrowy. Może ona być bez przemieszczenia lub z przemieszczeniem, gdy dochodzi do niekorzystnego przesuwania się względem siebie kości udowej i miednicy.
W normalnych warunkach, tj. u zdrowego dziecka tworząca staw biodrowy głowa kości udowej i panewka w kości miednicy stanowią dobrze dopasowany do siebie ruchomy element stawowy, w którym odbywają się ruchy we wszystkich płaszczyznach – zginanie, prostowanie, odwodzenie i przywodzenie oraz ruchy rotacyjne. Właściwa stabilność stawu zapewnia prawidłową długość kończyny przy jej obciążaniu.

Wrodzoną dysplazję stawów biodrowych można stwierdzić tuż po urodzeniu i jest to najlepszy moment do rozpoczęcia jej leczenia. Zasadnicze objawy to:

• ograniczenie odwodzenia w bok nóżki zgiętej w biodrze do kąta prostego,
• objaw przeskakiwania będący wyrazem niestabilności stawu i jego tendencją do zwichnięcia w niektórych ułożeniach nóżki

Właściwe rozpoznanie dysplazji wymaga badania przez lekarza ortopedę lub przeszkolonego pediatrę, którzy mogą stwierdzić inne, trudniej zauważalne objawy, jak nadmierną ruchomość rotacyjną biodra, wiotkość torebki stawowej,

Choroby bioder (porady ortopedy)

Jednym z częstych problemów nurtujących rodziców małych dzieci zwłaszcza niemowląt jest obawa, czy nie ma ono aby „czegoś z bioderkami”. Rodzice ci często ze słyszenia znają sytuacje, gdy dziecko musiało nosić jakąś szynę, potem leżało na wyciągu, a w końcu miało operację bioderka, bo było ono zwichnięte. Tak dramatyczne koleje losu dotyczą na szczęście tylko nielicznej grupy małych pacjentów, zwłaszcza gdy leczenie rozpoczęto zbyt późno lub gdy było ono niewłaściwe.

Faktem jest jednak, że tzw. dysplazja stawów biodrowych dotyczy około 4 % noworodków, u których powierzchnie kości tworzących staw biodrowy są niedopasowane w stosunku do siebie bądź też przesunięte względem siebie. (dysplazja z przemieszczeniem) - radzi ortopeda.

Jeżeli przyjmiemy, ze w przeciętnym szpitalu powiatowym odbywa się około 1000 porodów rocznie, to możemy spodziewać się , że około 40 noworodków
i niemowląt z tego terenu będzie wymagało specjalistycznego leczenia dysplazji, która nieskorygowana we właściwym czasie spowoduje powstanie stawu funkcjonalnie wadliwego, z ograniczoną ruchomością, powodującego utykanie i ból w trakcie chodzenia.

Dolegliwości te pozostają na całe życie wykazując tendencję do pogarszania się w miarę upływu lat. Należy dodać, że w grupie tych chorych z zaniedbana dysplazją biodra 85 % otrzymuje rentę inwalidzką już przed 35 rokiem życia.

Trochę o mnie i o kardiologii

Halo halo ;)

Jestem kardiologiem z kilkuletnim stażem. Mam zamiar trochę poopisywać swoją pracę na blogu.
Mam nadzieję, że kogoś to zainteresuje.
Kardiologia jest ciężką specjalizacją dla osób wrażliwych, ponieważ 70% schorzeń serca jest bardzo niebezpiecznych dla zdrowia i życia trzeba więc liczyć się z często utratą pacjentów. Choroby serca często dotykają ludzi starszych, tym trudniej jest pogodzić się z taką chorobą u dziecka bądź osoby relatywnie młodej - szczególnie jeżeli choroba ta jest nieuleczalna i prowadzi do śmierci.